ลองนึกภาพว่าในระหว่างการทัวร์ปีกซากดึกดำบรรพ์ของพิพิธภัณฑ์
กลุ่มหนึ่งหยุดมองดูฟอสซิล อาร์ คีออ ปเทอริกซ์ที่มีอายุสล็อตแตกง่าย 150 ล้านปี ซึ่งเป็นนกตัวแรกของโลก “มีเพียง 10 ตัวที่ถูกค้นพบตั้งแต่มีการอธิบายสายพันธุ์นี้ครั้งแรกในปี 1861” คู่มือกล่าว “น่าทึ่ง” นักท่องเที่ยวประหลาดใจ “ฉันสงสัยว่าทำไมถึงมีน้อย” ในเวลาเดียวกัน นักบรรพชีวินวิทยาที่ยืนอยู่ใกล้ๆ กำลังคิดว่า “ฉันสงสัยว่าทำไมถึงมีเลย” ฟอสซิลอาร์ คีออ ปเทอริกซ์ อาจเป็นของหายาก แต่ฟอสซิลที่นักวิทยาศาสตร์ได้รวบรวมไว้จะรักษาสิ่งมีชีวิตโบราณไว้ได้ครบถ้วน หรือเกือบจะเป็นเช่นนั้น โครงกระดูกและขนที่ละเอียดอ่อนของสิ่งมีชีวิตนั้นแสดงให้เห็นอย่างชัดเจน พวกมันถูกห่อหุ้มด้วยหินปูน สันนิษฐานว่าได้มาจากตะกอนเนื้อละเอียดเป็นชั้นๆ ที่สะสมอยู่ที่ก้นทะเลสาบโบราณ แต่นกสมัยใหม่มักจะไม่ลงเอยด้วยความสงบสุขบนพื้นทะเลสาบ หากนกตายเหนือน้ำ ซากของพวกมันจะลอยไปจนกว่ามันจะเน่า ตอนนี้ นักวิจัยที่ทำการทดลองภาคสนามกับนกที่ตายแล้วสองสามโหลและโคลนเล็กน้อยกล่าวว่าพวกเขาได้เกิดขึ้นกับสถานการณ์ที่อาจอธิบายได้ว่าฟอสซิลดังกล่าวเริ่มต้นอย่างไร
ความลึกลับรองรับการกลายเป็นซากดึกดำบรรพ์ไม่ใช่เฉพาะนกเท่านั้น แต่รวมถึงสัตว์ส่วนใหญ่ด้วย ทีมนักวิทยาศาสตร์บางทีมกำลังใช้การทดสอบในห้องปฏิบัติการและภาคสนามเพื่อตรวจสอบว่ากระบวนการชันสูตรพลิกศพส่งผลต่อเนื้อเยื่อสัตว์ประเภทและขนาดต่างๆ อย่างไร ตั้งแต่ตัวอ่อนของสัตว์จำพวกครัสเตเชียนไปจนถึงแรดสูงอายุ ในการทำเช่นนั้น พวกเขากำลังได้รับข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับกระบวนการฟอสซิล ข้อมูลดังกล่าวอาจนำไปสู่การตีความบันทึกฟอสซิลได้แม่นยำยิ่งขึ้น และเผยให้เห็นมุมมองใหม่ๆ ของสิ่งมีชีวิตโบราณและสภาพแวดล้อมของพวกมัน
ติดอยู่ในโคลน
สิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่มีชีวิตอยู่ ตาย และหายไปโดยไม่ทิ้งร่องรอยว่าเคยมีอยู่ อย่างไรก็ตาม สิ่งมีชีวิตบางชนิดได้ทิ้งร่องรอยฟอสซิลไว้ เช่น โพรงหรือรอยเท้าของพวกมัน (SN: 6/9/01, p. 362: Beyond Bones ; 1/7/06, p. 3: Stone Age Footwork: ภาพพิมพ์ของมนุษย์โบราณ เปิดขึ้นลงใต้ ). ในบางกรณีที่พบไม่บ่อย ซากทางชีวภาพจะอยู่รอดจากสัตว์กินของเน่าและการสลายตัว ถูกฝัง และหลบเลี่ยงกระบวนการทางธรณีวิทยา เช่น การกัดเซาะ ซากเหล่านี้กลายเป็นฟอสซิล—ไม่ว่าจะโดยการสร้างความประทับใจในหินหรือโดยตัวมันเองกลายเป็นหิน
David A. Krauss นักบรรพชีวินวิทยาจาก City University of New York กล่าวว่าซากสัตว์ส่วนใหญ่ที่แข็งตัวเป็นฟอสซิล รวมทั้งซากนก ถูกสะสมอยู่ในแหล่งน้ำและฝังไว้ด้วยตะกอน อย่างไรก็ตาม ข้อเท็จจริงที่น่าสะอิดสะเอียนที่นกที่ตายแล้วลอยอยู่นั้นขัดแย้งกับการสังเกตนี้ อันที่จริงซากนกจะลอยอยู่ครู่หนึ่งตามผลการทดลองของ Krauss และเพื่อนร่วมงานของเขา นักวิจัยรายงานการค้นพบของพวกเขาเมื่อเดือนตุลาคมปีที่แล้วในการประชุมของ Society of Vertebrate Paleontology ในเมืองเมซา รัฐแอริโซนา
ในการทดสอบของพวกเขา ซึ่งดำเนินการกลางแจ้งในช่วงฤดูร้อน Krauss และเพื่อนร่วมงานของเขาได้วางซากนกพิราบ นกนางแอ่น และนกแบล็กเบิร์ดไว้ในถังที่เต็มไปด้วยน้ำ นกทุกตัวนับสิบตัวลอยอยู่ เมื่อสิ้นสุดวันที่สาม แบคทีเรียได้ก่อตัวเป็นฟิล์มหนาบนซากสัตว์ หลังจากนั้นไม่นาน ซากนกก็เต็มไปด้วยแมลงและตัวหนอน ในช่วง 3 ถึง 4 สัปดาห์ข้างหน้า ซากสัตว์เหล่านั้นจะผุพัง ขนบางส่วนหายไป และเริ่มแตกเป็นชิ้นๆ—แต่พวกมันก็ยังลอยอยู่
หลังจากที่การสลายตัวทำลายถุงลมภายในของนกและปล่อยให้น้ำไหลเข้าไปในโพรงเหล่านั้น ในที่สุดส่วนต่างๆ ของร่างกายก็จมลงไป Krauss กล่าว ณ จุดนั้น ซากศพนั้นย่อมไม่ได้สร้างฟอสซิลที่ให้ข้อมูลได้อย่างแน่นอน
หลังจากการทดลอง นักวิจัยพบวิธีเอาชนะการลอยตัวของนกที่ตายแล้ว เมื่อซากศพถูกทิ้งลงบนตะกอนชื้นที่มีดินเหนียว วัตถุนั้นก็จะซึมเข้าไปในขนของนกและมัดร่างกายไว้กับโคลนในเวลาเพียงไม่กี่นาที ต่อมาเมื่อเติมน้ำลงในถัง ซากที่ติดอยู่ในโคลนยังคงจมอยู่ใต้น้ำ
การทำงานของพวกเขาให้ดียิ่งขึ้น Krauss และทีมของเขาได้เพิ่มตะกอนลงในถังเพื่อฝังซากที่จมอยู่ใต้น้ำ จากนั้นจึงวางตุ้มน้ำหนักบนโคลนเพื่อเพิ่มแรงดัน เนื่องจากร่างกายที่ฝังตามธรรมชาติจะประสบหากตะกอนในทะเลสาบค่อยๆ สะสมปกคลุม ทีมทิ้งศพให้อยู่กับที่เป็นเวลา 3 ปี
เมื่อนักวิจัยค้นพบตัวอย่างของพวกเขา พวกเขาพบว่ารูปแบบและขอบเขตของการอนุรักษ์ฟอสซิลนกมีความคล้ายคลึงอย่างมากกับที่พบในฟอสซิลจริงที่มีอายุหลายล้านปี ความคล้ายคลึงนี้ชี้ให้เห็นว่าซากของนกโบราณอาจเริ่มกระบวนการฟอสซิลในลักษณะดังกล่าว Krauss กล่าว การค้นพบของทีมอาจทำให้นักวิทยาศาสตร์สามารถตีความฟอสซิลได้ดีขึ้นและอนุมานสภาพแวดล้อมที่พวกมันก่อตัวขึ้นได้ เขากล่าวเสริมสล็อตแตกง่าย
